میان طواف خانه ات جایی که من بودم وتو بودی ویک دنیا سکوت     چه ناشیانه دل را باختم جایی بین صفا و مروه ات دل سپردم به یک نگاه دویدم ونرسیدم مرا به خود خواندی تا این گونه پایبندم کنی؟؟؟ نمیدانم .شاید هم شرط مهمان نوازیت این بود من عاشق شدم دل دادم جایی که سنگ می زنند شیطان را تا براندش از خود نگاهم شیطان شد در پی لیلایی دوید که مجنونم  کرد شیرین شد چون فرهاد که نه بیستون تمام باورهایم را به تیشه ی عشق  کندم طواف می کنم این بار ضریح نگاهی را که در طواف عشق  این گونه عاشقم کرد.